piątek, 25 marca 2016

Co przygotować na Wielkanoc - propozycje





W ubiegłym roku zrobiłam wpis z ponad trzydziestoma propozycjami wielkanocnych potraw. 
Myślę, że nie ma sensu pisać jeszcze raz, bo wiele potraw powtarza się co roku, a niektóre są absolutną klasyką. Dlatego odsyłam was do tamtego wpisu. 
Wybierzcie coś dla siebie:




SMACZNYCH ŚWIĄT  :)


wtorek, 15 marca 2016

Najlepsza marynata do mięs - pieczeni, karkówki, steków, warzyw


Marynata, którą lubię najbardziej, bo wspaniale podkreśla smak mięsa, ale tego smaku nie dominuje. Jest delikatna, lekko słodka i kwaśna, czosnkowo - ziołowa, taka w sam raz :)

Można w niej zamarynować zarówno duży kawałek mięsa przeznaczonego na pieczeń, jak i pojedyncze, mniejsze porcje (steki wołowe, polędwicę wieprzową, karkówkę itp.) z przeznaczeniem "na patelnię" lub na grill.

Czy w ogóle warto marynować mięso?
Warto. Zyskuje bowiem na soczystości, miękkości, aromacie i smaku.

Czas marynowania zależy od różnych czynników, m.in. od tego, jak duży kawałek mięsa marynujemy. Duży (1.5 - 2.0 kg) warto zamarynować na ok. 5-6 godzin, a nawet na całą noc.
Małe kawałki (kotlety ze schabu, karkówki, polędwiczki wieprzowe, czy wołowinę na steki) marynuję krócej, zwykle ok. 2 - 3 godzin, ale...
Jeśli mam mało czasu, 30 - 45 min w zupełności wystarczy. A idąc dalej tym tropem ;) nawet 5 - 10  minut marynowania jest lepsze niż nic, więc daj swoim kotletom tyle czasu, ile masz :)

Ja jestem zwolenniczką marynowania mięsa (ale nie bezpośrednio wyjętego z lodówki, tylko takiego, które chwilę poleżało w temperaturze pokojowej) w temperaturze pokojowej. Mam wrażenie, że takie "ciepłe" mięso lepiej chłonie marynatę i przechodzi jej smakiem.
Oczywiście jeśli mam w planie całonocne marynowanie - a robię tak z dużymi kawałkami mięsa, zwłaszcza tego twardszego, jak np. wołowina; albo kiedy mam go dużo, np. przed planowanym grillowaniem na kilkanaście osób - wstawiam je do lodówki.
Wiadomo - nigdy nie zostawiamy mięsa zbyt długo poza lodówką, bo to po prostu grozi zatruciem.


Jak zrobić najlepszą marynatę do mięsa?

Składniki:
do zamarynowania 1.0 - 1.5 kilogramowego kawałka mięsa

5 - 6 łyżek oliwy (w zależności od ilości mięsa)*
2 łyżki octu winnego
3 łyżki octu balsamicznego 6%
1 - 2 łyżki musztardy Dijon
1 łyżka miodu rzepakowego
2 duże, posiekane ząbki czosnku
kilka gałązek świeżego rozmarynu lub tymianku (albo to i to) 
3 łyżki jasnego sosu sojowego
sól i dużo świeżo mielonego pieprzu

Wymieszać trzepaczką składniki marynaty, aż do rozpuszczenia miodu i soli (wszystkie oprócz oliwy, czosnku i ziół). Dodać oliwę i mieszać, aż wszystko się ładnie połączy. Wtedy dodać posiekany czosnek i zioła (można je pokroić, ale ja zazwyczaj dodaje całe gałązki). 
Mięso włożyć do marynaty i dobrze je nią pokryć, a nawet wmasować. 
Marynować odpowiednią ilość czasu (patrz opis nad przepisem), odwracając i masując co pewien czas.
Przed przystąpieniem do pieczenia mięso oczyścić ze stałych fragmentów marynaty, żeby się nie przypaliły w czasie pieczenia. 
Szczegóły pieczenia mięsa w kolejnym wpisie.

* jeśli zależy wam na ograniczeniu ilości kcal ilość oliwy można zmniejszyć do 1 łyżki lub całkowicie z niej zrezygnować.

Smacznego :)

wtorek, 8 marca 2016

Babeczki bananowe z bakaliami


Zrobiłam dziś mężowi niespodziankę. Jutro czeka nas ciężki dzień, dlatego, na osłodę, upiekłam coś słodkiego. Przepis z gatunku moich ulubionych - banalnie prosty, szybki i mało pracochłonny  -wszystkie składniki wystarczy wrzucić do miski i wymieszać.

Babeczki były gotowe akurat do poobiedniej kawy. A mąż próbując powiedział, że są tak pyszne, że aż... żal mu kawą popijać :)))
Czyli dobre ;)




Składniki:
3 miarki mąki (1 miarka=250 ml)
3 duże jajka
5 bardzo dojrzałych bananów (miałam mrożone)
3 łyżki oleju (takiego, jakiego używacie) - jeśli koko, to rozpuszczony
1 płaska łyżeczka sody oczyszczonej
1 płaska łyżeczka proszku do pieczenia
1 płaska łyżeczka cynamonu
szczypta soli
ok. 1/3 szklanki gazowanej wody mineralnej
po garści: rodzynek, żurawin, nasion słonecznika (lub dowolnych, posiekanych orzechów)
garść "bobków" ;-) z białej czekolady, takich do pieczenia*

Jajka z solą rozmieszać w misce na jednolitą masę. Dodać banany (jeśli są mrożone, trzeba je wcześniej rozmrozić) i rozgnieść je widelcem. Dodać resztę składników i wymieszać krótko, tylko do uzyskania jednolitej masy. Ilość wody, która będzie potrzebna, zależeć będzie od tego, czy banany były świeżę, czy mrożone, oraz od wielkości jajek. Masa po nabraniu na łyżkę, powinna wolno z niej spływać.
Gotowe ciasto nałożyć do foremki na muffiny, wyłożonej papilotkami (u mnie sylikonowe), takiej na 12 standardowych babeczek. Piec ok. 20-25 min w temp. 200 - 220oC.

Smacznego :)

*jeśli takich nie macie, możecie dodać pół tabliczki posiekanej dość drobno czekolady

poniedziałek, 7 marca 2016

Czekoladowy pudding chia z prażonymi jabłkami


Pudding z chia jest ostatnio bardzo popularny w sieci, więc nie będę się nad nim rozwodzić. Napisze tylko, że uwielbia go cała moja rodzina, a najbardziej ten z mlekiem kokosowym lub migdałowym :)

Dzisiejszy przepis, to przede wszystkim pokazanie sposobu na wykorzystanie owoców, które już lekko się pomarszczyły i nieco zwiędły ;)
Na pewno nikt ich już nie tknie w takiej postaci, a wyrzucić szkoda i... tak naprawdę nie ma takiej potrzeby :) Może są nie pierwszej świeżości, ale doskonałe na domowy dżem lub kompot. I właśnie w ten sposób zazwyczaj je wykorzystuję.
Prażonych owoców najczęściej używam do naleśników, ciast, na kanapki (są świetne, zwłaszcza z twarogiem) i do deserów, jak dzisiaj. Na kompot też zawsze znajdą się chętni.
A jeśli już naprawdę muszę je wyrzucić, lądują w kompoście, jednak tam też się nie marnują, bo posłużą do użyźnienia gleby :)

Powinnam jeszcze napisać o bananach, bp bardzo szybko dojrzewają, zdecydowanie zbyt szybko...
I, na swoje nieszczęście, nie smakują wtedy tak dobrze jak na początku, więc ludzie po prostu je wyrzucają.
Dla mnie to niepojęte, ponieważ takie "kropkowane", czy nawet całe brązowe, są najsłodsze i najlepsze do ciast i mogą całkowicie zastąpić cukier w wypiekach.
Takie banany, to prawdziwe złoto, dlatego jeśli mam nadmiar, po prostu je zamrażam - w skórkach lub bez, nie ma to większego znaczenia - najważniejsze, ze nigdy ich nie wyrzucam.

Polecam wam kilka przepisów z wykorzystaniem przejrzałych bananów:


mega czekoladowe ciasto z ciecierzycy, bez mąki


chlebek bananowy


muffinki jabłkowe, bez mąki, tłuszczu, cukru i mleka


kokosowo-migdałowy chlebek bananowy - bezglutenowy




Składniki na 4-5 porcji puddingu:

2 i 1/2 szklanki mleka roślinnego* (oczywiście może być zwykłe)
1/2  szklanki nasion chia
2 łyżki dobrego, niesłodzonego kakao
dowolne "słodzidło" w ilości jaka wam odpowiada (u mnie ok. 1 łyżki stewii)

Prażone owoce:
2 jabłka
2 pomarańcze
2 gruszki
3 goździki

Kakao i stewię rozrobić w małej ilości lekko podgrzanego mleka (ok. pół szklanki). Przelać do większego naczynia, dodać resztę mleka i nasiona chia, i dobrze wymieszać.
Odstawić do lodówki na co najmniej godzinę, a najlepiej na noc (chia kilkukrotnie zwiększą objętość). Pudding można podawać z dowolnymi owocami, świeżymi lub prażonymi.

Owoce obrać i pokroić na małe kawałki, dodać goździki (pomarańczę najlepiej wyfiletować, czyli obrać, wykroić miąższ znajdujący się między błonkami, a to co zostanie mocno ścisnąć; powstały sok dodać do reszty owoców). Prażyć na średnim ogniu, mieszając od czasu do czasu, aż dżem zacznie gęstnieć. Zmniejszyć płomień i prażyć cały czas mieszając, aż do osiągnięcia odpowiedniej konsystencji (płyn powinien całkowicie wyparować). Wyjąć goździki, ostudzić, przełożyć do słoiczka i wstawić do lodówki.
Jeśli chcecie, żeby dłużej postał, wtedy trzeba gorący dżem przełożyć do słoika, zakręcić, odwrócić i tak zostawić aż do ostygnięcia. Dopiero wtedy wstawić do lodówki.

* Można użyć dowolnego mleka, zarówno zwierzęcego jak i roślinnego, np. migdałowego, kokosowego, owsianego, ryżowego itp. Ja użyłam takiego, jakie akurat miałam w domu.

Smacznego :)

wtorek, 1 marca 2016

Spätzle (szpecle) szpinakowe z sosem beszamelowym, z parmezanem i szpekiem


Te małe cuda, to specjał kuchni południowych Niemiec i Tyrolu (północne Włochy i zachodnia Austria). Nie będę się nad nimi zbytnio rozwodzić, bo występują w tylu odmianach i wariacjach w całej niemal Europie, że czasu by mi nie starczyło ;)
Wspomnę tylko, że my w Polsce też mamy bardzo podobne kluski, zwane "kładzionymi", Węgrzy mają swoje galuszki, a Czesi haluszki.
Szczęśliwie pasują do każdego sosu, świetnie smakują z gulaszem, paprykarzem, skwarkami, "palonym" masłem, czy nawet na słodko.
Są fantastycznie uniwersalne i banalnie proste w przygotowaniu.
Warto jednak zaopatrzyć się w specjalne sito/przecierak, dzięki któremu jeszcze bardziej skrócimy czas ich przygotowania. Ja mam coś takiego, co nakłada się bezpośrednio na garnek z wrzątkiem:


Kluski, które wam dzisiaj przedstawiam, są specjalnością północno-wschodnich Włoch, autonomicznego regionu, z którego niedawno wróciliśmy, zwanego Alto Adige. 
Są to szpecle szpinakowe w białym, serowo-beszamelowym sosie, z charakterystycznym aromatem gałki muszkatołowej. 
Zajadaliśmy się nimi niemal codziennie, bo są obłędnie pyszne! 
Jednak jeśli, jak my, nie śmigacie całe dnie na nartach, spalając ogromne ilości kalorii, to radzę z tymi małymi "zdradliwcami" uważać ;)



 Jak zrobić spatzle/szpecle szpinakowe?


Kluski:
200 g mrożonego szpinaku (w listkach lub rozdrobnionego)
3 małe jajka (lub dwa duże)
250 g mąki pszennej
ok. 100 ml wody
po szczypcie soli i tartej gałki muszkatołowej

Sos:
2 czubate łyżki masła
2 płaskie łyżki mąki
ok. pół litra zimnego mleka
pół szklanki świeżo tartego parmezanu*
10 dag pokrojonego w zapałkę szpeku (u mnie braseola)**
sól, pieprz, świeżo starta gałka muszkatołowa


Szpinak wyłożyć na suchą patelnię i podgrzewać na małym ogniu, pod przykryciem, aż się rozmrozi (szpinak mrożony w listkach ma zwykle postać "brykietu", więc kostki powinny się rozpaść, a listki rozdzielić - trwa to zazwyczaj kilka minut; rozdrobniony szpinak rozmraża się krócej, ale dłużej trzeba go odparowywać).
Kiedy szpinak się rozmrozi, zwiększyć płomień, zdjąć pokrywkę i mieszając odparować płyn (można go też odcisnąć na sitku, ja jednak nie lubię pozbywać się szpinakowego soku w ten sposób, bo w nim jest dużo smaku). Przestudzić, a następnie zmiksować lub drobniutko posiekać.

Wodę zmiksować z jajkami, mąkę i przyprawy. Na końcu dodać szpinak i ponownie, dobrze zmiksować. Jeśli potrzeba, dodać trochę wody lub dosypać odrobinę mąki, tak aby ciasto miało konsystencję ciasta na kluski kładzione (trochę gęściejsze niż na lane kluski).
Odstawić na kwadrans, a w tym czasie dokończyć sos.

Kiedy szpinak się rozmraża, w rondlu lub głębokiej patelni, rozgrzać łyżeczkę oleju lub klarowanego masła, dodać pokrojony szpek i chwilkę podsmażyć (w przypadku braseoli wystarczy ją bez podsmażania dodać do gotowego sosu i tylko podgrzać).  Dodać masło i mąkę i smażyć na małym ogniu, cały czas mieszając - nie rumienić!
Zdjąć patelnię z ognia, zamienić łyżkę na trzepaczkę i stopniowo, cały czas intensywnie mieszając, dodawać zimne mleko. Ponownie postawić na gazie i mieszać do uzyskania gładkiego, niezbyt gęstego sosu (być może trzeba będzie dodać więcej mleka, zwłaszcza jeśli sypnęło wam się więcej mąki). Dodać przyprawy i zdjąć sos z ognia. Sos powinien być dość rzadki, ponieważ czekając na połączenie z kluskami, na pewno jeszcze zgęstnieje.

Kluski ugotować w osolonym wrzątku, przeciskając je wprost do wody, przy użyciu specjalnego sita i łopatki do przeciskania *** Kiedy wypłyną, pogotować je jeszcze minutkę mieszając, po czym wyłowić łyżką cedzakową wprost do sosu. Ta odrobina wody, która tam trafi razem z kluskami poprawi konsystencję sosu, także... dont't worry ;)
Jeśli jednak chcecie je odcedzić na durszlaku, zostawcie sobie trochę wody, żeby móc, w razie potrzeby, dolać odrobinę do sosu.
Podawać od razu, bo jeśli dłużej postoją, zrobią się znów zbyt gęste. Można posypać posiekaną natką lub szczypiorkiem.

Smacznego :)

* świeżo starty parmezan jest lekki, jak puszek, dlatego pół szklanki, to niewiele.
Jeśli macie zamiar użyć gotowego, tartego sera (nie polecam, ale wasz wybór), użyjcie ok. 1/4 szklanki.

**miałam końcówkę i chciałam ją zużyć; zarówno braseola jak i szpek nadają bardzo charakterystyczny smak tej potrawie

*** można też użyć specjalnej "tarki" z okrągłymi dziurkami, lub praski, która ma krągłe otwory (ta do przeciskania ziemniaków raczej się nie nadaje ;).
Ale... Jeśli nie macie żadnego z tych urządzeń, to też bólu nie ma. Rozsmarujcie porcję ciasta na niedużej, płaskiej desce, na grubość ok. pół centymetra (trzeba ją najpierw zmoczyć, żeby ciasto się nie przyklejało) i przy pomocy długiego noża (też trzeba go zmoczyć) odcinajcie i zrzucajcie do wrzątku podłużne, cienkie porcyjki ciasta. Powstaną nieregularne, podłużne kluski.
Te przeciskane przez sito przypominają małe "bobki" ;)
Ostatecznie można też wylewać ciasto wprost na wrzątek (jak lane kluski) lub kłaść je łyżką za każdym razem mocząc ją we wrzątku (jak kładzione, tylko starajcie się robić malutkie).